بررسی وضعیت اشتراک دانش و عوامل موثر بر آن در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشـگاه شهـید چمران اهـواز در سال تحصیلی 93 – 94 به منظور ارائه راهکارهایی برای پیاده سازی سازوکارهای عملی اشتراک دانش در این دانشگاه

هدف: هدف اصلی این پژوهش تعیین وضعیت به اشتراک گذاری دانش و عوامل موثر بر این فرایند در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه شهید چمران اهواز بوده است. در راستای رسیدن به این هدف، اهداف ویژه ای که دنبال شد عبارت بودند از: تعیین وضعیت اشتراک دانش از لحاظ زیرساخت های اشتراک دانش نظیر ساختار فرهنگی، عوامل انسانی، فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی، راهبردهای مدیریتی، عوامل ساختاری - اداری و تمایل به اشتراک دانش. همچنین، ویژگی های جمعیت شناختی موثر بر اشتراک دانش در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه شهید چمران اهواز نیز مورد بررسی قرار گرفت. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی است که به روش پیمایشی انجام شد. گردآوری داده های مورد نیاز با استفاده از ابزار پرسشنامه ای صورت گرفته است که بر مبنای پرسشنامه ی پورسراجیان، اولیاء و سلطانی علی آبادی (1392) و نیز رضایی (1392) تدوین شده بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل در سال 94-93 دانشگاه شهید چمران اهواز در مقاطع تحصیلی تکمیلی در رشته های مختلف تشکیل می دهد که بر اساس آمار موجود بالغ بر 5086 نفر بودند. انتخاب جامعه نمونه با روش تصادفی طبقه ای صورت گرفت و تعداد آن با استفاده از جــدول کرجسی – مورگان برابر با 358 نفر تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات جمعیت شناختی پرسشنامه و همچنین برای پی بردن به وضعیت زیرساخت های اشتراک دانش از دیدگاه دانشجویان تحصیلات تکمیلی (سوالات 1 – 6 پژوهش) از تکنیک های آمار توصیفی و برای تحلیل نظرات پاسخگویان در رابطه با زیرساخت های اشتراک دانش بر اساس ویژگی های جمعیت شناختی آنان (سوال 7) از تکنیک های آمار استنباطی نظیر آزمون t مستقل، آزمون تحلیل واریانس، آزمون پیگیری ال اس دی و آزمون تی تک نمونه ای استفاده شده است. نتایج: در مجموع، مشخص شد که بر اساس نظرات دانشجویان تحصیلات تکمیلی، در دانشگاه شهید چمران اهواز از مجموع زیرساخت های اشتراک دانش،تمایل دانشجویان این دانشگاه به اشتراک دانش و با قدری اغماض، زیرساخت فرهنگی از وضعیت بالای متوسط برخوردار هستند و به نظر می آید این زیرساخت ها برای اشتراک دانش به طور نسبی فراهم است؛ ولی زیرساخت های دیگر نظیر «عوامل انسانی»، «فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی»، «راهبردهای مدیریتی» و «عوامل ساختاری – اداری» وضعیتی کم تر از متوسط دارند و این زیرساخت ها برای اشتراک دانش از ضعف نسبی برخور دارند. بدیهی است آن ابعادی که وضعیت نسبتاً خوبی دارند باید تقویت شوند و آن ابعادی که دچار ضعف هستند می بایست بهبود یابند.